e logo quen ía poñer a velocidade a andar como se foran as estrelas as culpables dos anos luz
andaban de entrevista en entrevista coa insistencia testuda de atopar dano emocional
pensaba que ao ser verán desaparecían todos os estranos vagalumes que repousaban na pel
pensaba que ao ser verán enxugábanse e caían das árbores esmorecidas
e logo quen ía poñer o ímpeto a correr como se urxiran os ollos entornados procurando cometas