Leito

Non son o cárcere estreito

que molla a túa pel

ensínaste ao mundo como

a senda que morre

namentres eu

desexo que sexas

a esperanza que canta

ansiosa pídoche ledicia

ansiosa, ven.

O pretendente acumula

caricias na noite

caricias non dadas.

Desexo que sexas o elixir

dos sentimentos

sentimentos estranos coa pel de laranxa

lonxanos, fuxide!

Só queda inquedanza

nas presenzas.

Os vapores acalan a morte

enxérganse afundidos

eles sofren;

nós,

espidas como ideas fugaces.