Coa roupa posta coas bágoas postas
disme que non perda a paixón
meu deus non, outra vez non.
Borboriñan veleiros de redes namoradas
precarios sonidos esgotan brevemente.
Pasan as mañás pasan as tardes pasan as noites
pasan as conversas de largo
feitizo inguinal sen nirvana
ubre que lame vencidos os soños
retírate pola porta de atrás, escapa coa cabeza baixa, volviches facelo mal pero non comprendes por que
o que, que fago mal, que fixen mal, quen me axuda.
Axuda.
Reblogueó esto en sara33iay comentado:
unha linda poesia escrita en galego.
E
Me gustaMe gusta